Wat een optreden in het BBC tv-programma ‘Later…With Jools’ allemaal kan veranderen. De Schotse Kate Victoria Tunstall beter bekend als KT Tunstall mocht er in 2004 een solo liveoptreden van haar nummer ‘Black Horse And The Cherry Tree”brengen. Het nummer werd door het grote publiek opgepikt en werd in 2005 een hit zowel in Europa als in de Verenigde Staten. Haar debuutalbum “Eye Of The Telescope” bevatte nog enkele andere grote hits waaronder “Suddenly I See”.

Muzikaal zit ze in het straatje waar ook Dido, Melissa Etheridge en Katie Melua zich bevinden. “Drastic Fantastic” (2007) is de opvolger van haar debuut waarbij ze duidelijk voor een meer popgeluid heeft gekozen en het folkse, wat haar debuutalbum kenmerkte, naar de achtergrond is verschoven. Dat ze een degelijke liedjesschrijver is bewijst ze door de sterke nummers op het album waardoor het dan ook succesvol wordt. Ook op haar volgend album “Tiger Suit” baden de sterke songs van KT Tunstall in een modern geluid. De evenwichtsoefening tussen mainstream en indie-rock is geslaagd. Op album nummer vier “Invisible Empire//Crescent Moon” zijn de nummers geïnspireerd door de dood van haar vader (Invisible Empire) en haar scheiding (Crescent Moon), samen met Howe Gelb maakte ze een emotioneel warm album met spaarzame instrumentatie dat in schril contrast staat met haar vorige. In 2014 besluit ze naar Los Angeles te verhuizen, ze zet haar solocarrière on hold en houd zich bezig met het schrijven van filmmuziek. In 2016 komt ze echter met een nieuw album op de proppen “KIN”, een powerpop album dat deel uit maakt van een trilogie, met als thema’s soul, body en mind. Waar het album “KIN” als thema over de ziel handelt heeft het verleden jaar uitgebrachte “WAX” als thema het lichaam. Muzikaal is het een hergeboorte, na het melancholische “IE/CM” is de muziek weer vol van leven met krachtige sprankelende melodieën geproducet door Nick McCarthy (Franz Ferdinand) is het één van haar meest geïnspireerde albums tot nu toe.

In België is de carrière van KT Tunstall helemaal naar de achtergrond verdwenen, haar nieuwe nummers krijgen nauwelijks airplay en haar laatste verschijning op een Belgisch podium dateert al van 2011 jammer want de live reputatie van deze dame is echt wel goed. Om haar nieuw album “WAX” te promoten speelde ze eindelijk nog eens in België, voor de eerste maal in Het Depot te Leuven.

Toni Basil’s “Oh Mickey” schalt door de boxen wanneer KT Tunstall en haar all-female band het podium opkomen met een scheurend gitaargeluid wordt “In This Body” ingezet, stevig openen met een rocksong om onmiddellijk daarna naar de akoestische gitaar te grijpen, de zaal te verlichten met smartphonelichtjes en de hit “Other Side Of The Word” te spelen, gedurfd maar het publiek is helemaal mee. Dat KT Tunstall haar publiek weet te entertainen is duidelijk, steeds grappig, relativerend en positief. Haar kenmerkende stem, sterk en een beetje schor, geven de catchy songs net dat ietsje meer. Met haar humoristische charme weet ze de nummers mooi te duiden door het vertellen van anekdotes. Tijdens een reis naar Groenland kwam ze terecht in het dorpje Uummannaq, zo mooi dat ze er wel wou wonen, uiteindelijk heeft ze wel warmer oorden opgezocht om te wonen, ze heeft er wel een nummer over geschreven “Uummannaq Song”. Niet alleen de Schotse zangeres staat ‘in the picture’, opvallend is ook het spelplezier van de band, ze zijn niet zomaar een begeleidingsband ze worden echt betrokken bij de show.

‘Jobbie’ is blijkbaar het woord voor ‘shit’ in het schots, als je een zee van ‘jobbie’ voor je hebt daar gaat het nummer ‘Feel It All’ over. Eén van de nummers die ze zonder band brengt alleen met haar akoestische gitaar zoals ze het gewend was in haar beginjaren. Voor het volgend nummer wordt er een artificieel kampvuur op het podium geplaatst want het nummer ‘Heal Over’ is een echt kampvuurnummer met zijn vijven brengen ze een erg mooie akoestische versie van dit nummer. Van haar hit “Black Horse and The Cherry Tree” krijgen we een versie zoals het nummer origineel door haar gespeeld werd, een one woman show, akoestische gitaar, de begeleiding opbouwen door middel van een looping pedaal, een Bo Diddley beat en vertrokken zijn we. Tijd voor verveling is er niet, “The Night That Bowie Died” is natuurlijk een ode aan haar muzikale inspiratie David Bowie, en na nog enkele nummers van haar laatste album “Dark Side Of Me” en “The Mountain” gespeeld te hebben mag “Saving My Face” onder luid applaus van het publiek het optreden afsluiten.

Tijdens het bissen werd er nog stevig gerockt op “Push That Knot Away” en op een coverversie van Belinda Carlisle’s “Heaven Is A Place On Earth”. Afsluiten met het stevig meegezongen “Suddenly I See” was een evidentie, maar toen al was het concert meer als geslaagd.

Luc Nuyts

Foto's © Sonja Schepers